Er was een tijd dat ik niet wist hoe ik de dagen door moest komen. Had ik toen maar geweten wat de kracht is van kiezen…Ik was invaller op een leuke school, in een groep acht. De kinderen zagen mij als een leuk proefkonijn om grappen mee uit te halen. Ze zochten graag de grens op. Hoe ver kan ik gaan, voor er echte heftige consequenties zijn? De zomer was in aantocht. De motivatie ver te zoeken en ik was onervaren in groep 8. Ik vond het nogal wat. Die pre-pubers met een ander gevoel voor humor dan het mijne.
Ik voelde me elke dag een beetje onzekerder worden. Tegelijk wist ik: hoe onzekerder ik ben, hoe meer ruimte zij voelen om alles in te zetten om maar niet te hoeven werken…
Dat was een tijd dat ik al bij voorbaat dacht:
“Dit gaat m niet worden. Niet met deze klas, niet met deze kinderen…”
Vaak ging ik aan het einde van de dag de dag nabespreken met de collega van een parallelgroep. Hij kon me niet echt helpen, want in zijn beleving was ‘mijn’ groep juist een gemotiveerde gezellige groep. Ik moest er maar niet zo zwaar aan trekken. En duidelijk zijn.
Wat mij toen best wel hielp was bedenken dat elke dag ook weer voorbij gaat. Daar hoef je niks anders voor te doen behalve dan wachten tot de tijd om is. Tot de werkdag zijn einde nadert. Tot het donker wordt. Tot het tijd is om de dag af te sluiten en eindelijk naar bed te kunnen gaan.
Ok, even heel eerlijk? Dat is misschien wel een beetje een erg passieve manier van omgaan met moeilijke dagen. Maar op dat moment was dat ongeveer het enige dat mij troost gaf. Het was iets dat vast stond. Waar ik geen invloed op had en waar ik naar uit kon kijken. Die wetenschap. Dat stukje zekerheid. Want ook al had ik dan het gevoel geen controle te hebben over de inhoud van de dagen zelf, wat ik zeker wist was: ook deze dag gaat voorbij.
Nu, na alles wat ik heb geleerd, na alle coaching die ik zelf heb gehad en door zelf de kracht van bewustzijn, of beter gezegd bewust zijn, te hebben ervaren, weet ik dat dit echt maar een schrale troost is. Een schijnzekerheid.
Want ja, het is absoluut waar dat alles voorbij gaat. De dag, de week, de maand, het jaar. De fase waar je nu in zit, het seizoen, het leven. En ja, het is ook absoluut waar dat het wel eens tegenzit en dat dingen soms anders gaan dan je wilt. Of dat het eigenlijk gewoonweg helemaal NIET gaat zoals je wilt. En mijn reactie was dan ook: afwachten. De energie weg voelen stromen. Me futloos, vermoeid, onzeker, zielig en klein voelen.
Hoe anders is het om bewust te beseffen dat je altijd een keuze hebt. Dat je zelf je leven kunt creëren. Dat het helemaal niet nodig is om geruststelling te halen uit de wetenschap dat deze dag wel weer voorbij zal gaan. Want uiteindelijk is alles in het leven een keuze. Je kunt kiezen om af te wachten en het over je heen te laten komen. Zoals ik deed. Maar ik kan je vertellen dat de dagen daardoor juist langer duurden. Dat ik me ongelofelijk leeg, slap en bijna depressief ging voelen. Er is niks zo slopend als wachten. Daar heb ik al last van als ik zit te wachten tot de visite langskomt. 😉 Die minuten duren soms uren.
Heel kort gezegd: je kunt kiezen om ervan te gaan houden, het te veranderen of het te stoppen. In het Engels klinkt ‘ie mooier, vind ik: love it, leave it, change it.
In dat kader, had ik niet passief hoeven zijn. Ik had de invalklus af kunnen zeggen.
Ik had met de kinderen mee kunnen gaan in grappen en grollen. Of ik had kunnen proberen ze te verrassen door een compleet andere aanpak en daardoor het gedrag om te keren naar een beetje werken en een beetje lol.
Maar makkelijker nog, ik had mijn dag al anders kunnen beginnen, dan ik toen deed.
Ik had mijn perspectief op de dag kunnen veranderen. Door de kracht van kiezen in te zetten. Door bijvoorbeeld tegen mezelf te zeggen: “ik heb elke dag opnieuw de kans om er een mooie dag van te maken.”
Dus: “Ik kies ervoor om het vandaag een goede dag te laten zijn.”
Als ik elke dag bewust een keuze had gemaakt, vanuit het perspectief van een goede dag, een nieuw begin, dan had ik elke dag op zijn minst al een goede start gemaakt.
Dan had ik mezelf geholpen om met een frisse blik te kijken. Waarschijnlijk had ik dingen anders aangepakt, omdat ik een goede dag aan het creëren zou zijn. Mijn lichaamstaal zou anders zijn, mijn verwachtingen, mijn uitstraling en ook zeker de hoeveelheid energie die ik zou voelen bij het opstaan. Dat is de kracht van kiezen.
Tegenwoordig blijf ik iets langer in bed liggen voordat ik opsta. En dat is niks nieuws, want snoozen is mijn hobby ;). Maar wat wel nieuw is, of anders, is dat ik blijf liggen, omdat ik in alle rust eerst een keuze maak voor mijn dag. Ik ga niet meteen op in de waan van de dag, die “op tijd op school en werk komen” heet.
Nee, ik neem 2 à 3 extra minuten de tijd, liggend in bed, met mijn ogen dicht.
En ik neem een besluit. Een besluit om deze dag een geduligere moeder te zijn dan gisteren. Om te genieten van mijn kopje koffie. Om een lach op mijn gezicht te planten en te verwachten dat het een goede dag gaat worden.
En hoe mooi is dan de kracht van de ‘self-fulfilling prophecy”? Een self fulfilling prophecy is vertaald een “zichzelf vervullende voorspelling.” Eigenlijk zegt dit het al: doordat je een bepaalde verwachting hebt, zal deze ook uitkomen.
Deze uitdrukking wordt vaak gebruikt om negatieve verwachtingen te benoemen. Ik heb altijd pech met het kiezen van de snelste rij bij de kassa. En zie daar: je staat altijd in de rij die het sloomst gaat.
Die self-fulfilling prophecy zet ik nu dus andersom in. 😉 Gewoon, omdat t kan. Omdat ik daarmee de kracht van kiezen inzet. En omdat ik beslis wat mijn verwachting is.
Welke verwachting ga jij zichzelf laten vervullen door te beslissen er anders naar te kijken?
Mocht je nou denken, nou, zo makkelijk werkt t voor mij niet, ik voel gewoon dat ik vast zit en ik weet t allemaal niet meer…Ik wil ook de kracht van kiezen voelen…download dan even mijn werkboek: “Help! Ik zit vast!” Daarmee kun je al wat eerste stappen gaan zetten.
Succes!